Piłka jest piękna

 

 

 

 

 

  

 Od najmłodszych lat piłka nożna była jego życiową pasją. Już w  szkole podstawowej grał w piłkę z rówieśnikami. Jesienią 1935  roku, będąc uczniem gimnazjum, został przyjęty do sekcji piłki nożnej Klubu Sportowego „Ognisko” w Jarosławiu  (województwo lwowskie). Grał tam jako junior do roku 1937, a od wiosny 1938 był zawodnikiem pierwszej drużyny i uczestniczył w rozgrywkach o mistrzostwo Lwowskiej Ligi Okręgowej do czerwca 1939 roku. W latach 1940-1944, w czasie okupacji niemieckiej, mieszkając w Warszawie brał udział (pomimo zakazu uprawiania sportu dla Polaków przez władze niemieckie) w konspiracyjnych rozgrywkach o mistrzostwo Warszawy. Na początku bronił barwy Klubu Sportowego „Błysk” ( 1940-1942), a następnie Klubu Sportowego „Marymont” (1943-1944).

 

Po II wojnie światowej był w dalszym ciągu zawodnikiem „Marymontu” (1945-1948). Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął działalność społeczną jako kierownik sekcji piłki nożnej i członek Zarządu Klubu „Marymont” (1949-1956). W latach 1960-1980 aż trzykrotnie został wybrany prezesem klubu. Od roku 1953 do 1956 był członkiem zarządu i wiceprezesem sekcji piłki nożnej przy Głównym Komitecie Kultury Fizycznej i Sportu. W latach 1958-1960 pełnił funkcję prezesa Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (WOZPN). W roku 1959 został wybrany Sekretarzem Generalnym Polskiego Związku Piłki Nożnej i pełnił tę funkcję do połowy 1972 roku. Od 1973 do 1980 roku działał jako członek Komisji Zagranicznej PZPN. W roku 1981 został wybrany wiceprezesem PZPN. Funkcję tę pełnił do 1985 roku. Od 1986 do 1990 był członkiem Zarządu, a w latach 1990-94 przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego. W roku 1994 został Przewodniczącym Najwyższej Komisji Odwoławczej PZPN, funkcję tę pełnił do 2000 roku Od roku 2001 był Przewodniczącym komisji ds. dokumentacji i zasobów archiwalnych PZPN.

 

W ciągu swojej długoletniej działalności w związku, wielokrotnie reprezentował PZPN i brał udział w Kongresach Światowej i Europejskiej Federacji Piłki Nożnej. Na II Kongresie UEFA, 8 czerwca 1956 roku w Lizbonie, został wybrany członkiem Komitetu Wykonawczego tej organizacji. Funkcję tę pełnił w latach 1956-1964 i 1966-1968. W tym czasie był także członkiem Komisji Organizacyjnej Pucharu Europy Mistrzów Krajowych i Pucharu Narodów, który później przekształcił się w Mistrzostwa Europy. W latach 1966 i 1968 działał w Komisji Statutowej, a w okresie 1968-1972 w Komisji Finansowej. Był również członkiem komisji: ds. młodzieży UEFA (1982-1984) oraz J'ury d'appel UEFA (1984-1988). W latach 1958-1990 wielokrotnie był oficjalnym delegatem UEFA na mecze Pucharu Europy Mistrzów Krajowych, Pucharu Zdobywców Pucharów, a także na mecze eliminacyjne mistrzostw Europy reprezentacji narodowych.

 

Od roku 1986 był członkiem „Amicale des anciens” UEFA. Za działalność i pracę na rzecz europejskiego futbolu i w strukturach organizacyjnych UEFA został wyróżniony przez tę organizację honorową plakietą w roku 1968, plakietą 25-lecia UEFA w 1976 roku i dyplomem honorowym 50-lecia UEFA w roku 2004. Na Kongresie UEFA w marcu 2009 roku w Kopenhadze otrzymał jedno z najwyższych odznaczeń - UEFA Ordre Merite en Rubis UEFA (Rubinowy Order Zasługi UEFA) za długoletnią działalność dla polskiej i europejskiej piłki nożnej.

 

Leszek Rylski był honorowym członkiem Warszawskiego Związku Piłki Nożnej, Polskiego Związku Piłki Nożnej i Prezesem Honorowym Klubu Sportowego „Marymont” Warszawa. Został odznaczony Złotą honorową odznaką, Diamentowym odznaczeniem i Złotym medalem za wybitne osiągnięcia w rozwoju polskiej piłki nożnej. Za swoją działalność otrzymał również odznaczenia państwowe: Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Złotą Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej i Sportu, Złotą honorową odznakę za zasługi dla Warszawy. Za działalność konspiracyjną w Służbie Zwycięstwa Polski, Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej w latach 1939-1944 i udział w Powstaniu Warszawskim odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Medalem Wojska Polskiego, Krzyżem Powstańczym, Medalem za Warszawę 1939-1945, Odznaczeniem Burza, odznaką i tytułem Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny, Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju. Był majorem Wojska Polskiego w stanie spoczynku. We wrześniu 2011 roku otrzymał tytuł Honorowego Przyjaciela UEFA EURO 2012. Zmarł 1 kwietnia 2015 w wieku 95 lat.