Piłka błotna
Piłka Błotna to gra zespołowa wywodząca się z piłki nożnej, oficjalnie powstała w 1998 roku w Finlandii. Rozgrywana jest na błotnistym terenie. Dyscyplina najbardziej rozpowszechniona jest w Rosji, Holandii, Brazylii, Szwecji, Wielkiej Brytanii oraz Irlandii. Można wyróżnić jej trzy rodzaje: męski, żeński oraz mieszany. W Polsce rozgrywki Piłki Błotnej koordynuje Stowarzyszenie Polskiej Piłki Błotnej BKS Roztocze, które zajmuje się także promocją dyscypliny i organizacją Mistrzostw Polski w Piłce Błotnej. W 2003 rozegrano pierwsze Mistrzostwa Świata, w których wzięło udział 260 zespołów. Drużyna składa się z dwunastu zawodników, na boisku występować może sześciu (bramkarz i pięciu zawodników na boisku). Zmian w składach można dokonywać bez limitów. Strój jest dowolny, pod warunkiem, że wszyscy zawodnicy z jednej drużyny mają górę w jednym kolorze. Mecz podzielony jest na dwie połowy (każda po 12 minut, 10 minut przerwy). Wymiary boiska wynoszą 60 na 35 metrów. Pole karne to linia biegnąca 16 stóp od linii bramkowej. Nie stosuje się znanego z piłki nożnej spalonego. rzuty wolne, karne i auty wykonywane są poprzez podrzucenie piłki ręką i kopnięcie nogą. Wszystkie rzuty wolne (oprócz karnego) są pośrednie. Nie wolno zmieniać butów w czasie gry, a jeżeli ktoś zgubi buta, musi opuścić pole gry, a zmienia go inny zawodnik.
